Prawie trzy miesiące byłam tutaj z Wami i dzisiaj smutno mi, że muszę się z Wami pożegnać. Czuję się tutaj jak w domu, a mój polski dom jest tuż obok. Chciałam podziękować za wszystko, czego się tu nauczyłam:  pani Dyrektor, nauczycielom:      pani Adzie, pani Krysi, przede wszystkim pani Iwonie, uczniom szczególnie tym, którzy bawili się zemną w teatr, którzy rozmawiali  ze mną na lekcjach i przerwach. Dzięki temu nauczyłam się tak wiele polskiego - bo jak wiecie gdy tu przyjechałam znałam tylko kilka słów. Ale język polski jest naprawdę bardzo trudny! Babcia i Mama, które dawno temu wyjechały do Niemiec zabrały ze sobą smutne wojenne wspomnienie. Chciałam sprawdzić jak tu jest, i spotkałam tylko miłych ludzi i same dobre doświadczenia.          Jeśli  i Wy chcielibyście sprawdzić - gdy będziecie starsi jak to jest w Niemczech, to chętnie Wam pomogę i ugoszczę. Na koniec chciałabym podziękować rodzinie goszczącej Państwu Kołatom, u których czuję się jak w rodzinie. Lepsza nie mogła mi się trafić. Jeszcze raz dziękuję bardzo i do zobaczenia.  Anne  Bauer.